Yvonne Post

“Zo ontzettend lief vond ik dat”

“Ik was aan het werk. Ik kwam net terug van een bezoek aan een klant en ging achter mijn computer zitten. Maar ik voelde me niet lekker. Mijn collega dacht dat ik moest overgeven. Maar dat was het niet. In mijn hoofd voelde ik prikkelingen en vervolgens kreeg ik een doof gevoel in mijn mond, arm en been. Gelukkig belden mijn collega’s direct de huisarts en 112.

De ambulancemedewerkers hebben eerst een aantal testen afgenomen, daaruit bleek meteen dat het om een herseninfarct ging. Ik kreeg het niet allemaal goed mee. Ik voelde me alsof ik bijna in slaap viel. Wat ik nog wel weet is dat de ambulancemedewerkers heel adequaat en rustig te werk gingen. Ze hebben me gerustgesteld. Maar deden ondertussen ook wat ze moesten doen; de testen afnemen, de symptomen herkennen, overleggen met de neuroloog. En toen hup de ambulance in en naar het ziekenhuis. Daar stond de neuroloog al klaar, de CT-scan was gereed en meteen daarna werd de behandeling gestart. Dat alles gebeurde binnen een uur.

“Weer had ik ze nodig”

Ruim vijf jaar na het infarct, na een intensief revalidatieproces, had ik het gevoel er weer te zijn. Helaas werd ik afgelopen voorjaar geschept door een auto. Met mijn fiets vloog ik over de motorkap en kwam vervolgens met een harde klap op straat terecht. Weer had ik de mensen van de ambulance hard nodig. Ik had zo óntzettend veel pijn aan mijn hoofd en aan mijn arm. De ambulancemedewerkers gingen heel voorzichtig te werk; tijdens het lichamelijk onderzoek, het klaarmaken voor vervoer en ook tijdens de rit naar het ziekenhuis. Later die dag, toen ik nog steeds op de spoedeisende hulp lag, kwamen ze zelfs nog even bij me kijken. Even vragen hoe het met me ging. Zo ontzettend lief vond ik dat.

“Denk goed na”

De manier waarop ik beide keren geholpen ben, vind ik echt fantastisch. Met zoveel zorg, kennis en liefde. Mensen die zorg- en hulpverleners de kans ontnemen hun werk goed te doen of ze zelfs fysiek aanvallen, zou ik op het hart willen drukken om goed na te denken. Wat als je zelf een keer hulp nodig hebt?”